Pod koniec XIX w. ówczesny papież ułożył długą formułę modlitwy za wstawiennictwem św. Michała Archanioła, którą włączono później do rytu egzorcyzmów. Bardziej znana jest obecnie jej wersja skrócona, polecona wówczas do odmawiania po każdej Mszy. Po Soborze Watykańskim II zwyczaj ten przestał formalnie obowiązywać, ale nie wszędzie zarzucono ową tradycję, a w pewnych miejscach się ona odrodziła.

Leon XIII miał napisać modlitwę po osobistej wizji podczas odprawianej przez siebie Eucharystii 13 października 1884 r. Usłyszał wówczas głos Jezusa oraz głos szatana. W rozmowie Pan udzielił złemu duchowi pozwolenia na próbę zniszczenia Kościoła w ciągu około 100 lat, podkreślając, że ostatecznie i tak wspólnota ludzi z Bogiem zwycięży, a bramy piekielne nie zdołają jej przemóc. Następnie papież ujrzał atak demonów na wiernych, a wreszcie św. Michała i jego aniołów przeganiających napastników, gdy ludzie skierowali do wodza wojsk niebieskich swoje modlitwy. Zaraz po tym widzeniu Leon XIII ułożył tekst wezwania.

Papież, którego rocznicę śmierci dzisiaj obchodzimy, przez 25 lat kierował Kościołem. Jego posługa wydała wiele ważnych owoców, do których niewątpliwie należą właśnie encyklika „Rerum novarum” oraz modlitwa do św. Michała Archanioła.