Okazało się, że fundamenty kościoła w Simoradzu o jednolitym charakterze, które zostały wykonane z kamienia warstwowego o głębokości ok. 80-120 cm, wnoszą ważne informacje dotyczące historii kościoła. Dlatego powstanie dokumentacja architektoniczna, która określi chronologię kolejnych faz budowy świątyni.

– W świetle materiałów archiwalnych obiekt składa się ze zróżnicowanych chronologicznie części, z których najstarsze jest XV-wieczne prezbiterium, gdzie na ścianach i sklepieniu odsłonięto w 2007 r. polichromie, oraz zakrystia – poinformował Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Katowicach. Po utworzeniu dokumentacji planowane jest ręczne oczyszczenie, odsolenie powierzchni, odgrzybienie i uzupełnienie ubytków zaprawą wapienną, wykonanie izolacji oraz warstwy osłonowej z gliny iłowej.

Prace realizowane są ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego i środków własnych parafii.

O pracach w Simoradzu piszemy również w najnowszej Niedzieli na Podbeskidziu nr 47 na 22 listopada 2020 r.

Ministerstwo dofinansowuje również podobne prace przy fundamentach kościoła św. Marii Magdaleny w Cieszynie oraz kościoła św. Marcina w Radziechowach, gdzie w 2019 r. wykonano izolację fundamentów przy północnej ścianie nawy oraz przylegającej do niej kaplicy św. Izydora z 1722 r. i zakrystii. W Radziechowach realizowany jest drugi etap prac, które są wykonywane od strony gotyckiego prezbiterium, kaplicy Ogrojcowej oraz wzdłuż ścian południowej kaplicy usytuowanej wzdłuż korpusu świątyni.

Jak podkreśla diecezjalny konserwator zabytków i sztuki sakralnej ks. dr Szymon Tracz zwracają uwagę odsłonięte fundamenty od strony prezbiterium. – Podobnie jak w przypadku kościoła w Starym Bielsku, także tutaj kamienny łupek połączono gliniano-wapienną zaprawą z dodatkiem mielonych kości zwierzęcych. Odkryty kamienny wątek potwierdza dotychczasowe datowanie najstarszej, wschodniej części kościoła pochodzącej z przełomu XIV i XV w., podobnie jak starobielska świątynia. Sama parafia została erygowana w 1390 r. Zapewne w tym czasie kościół już istniał, bądź też był wznoszony – tłumaczy ks. konserwator.

Zwraca uwagę również na ławicę fundamentową położoną w 1927 r. pod kaplicę południową z 1928 r. zaprojektowaną przez architekta Franciszka Mączyńskiego z Krakowa. Zauważa, że tutaj zostały wykorzystane głazy, które zapewniają stabilność kaplicy kształtem przypominającej nawę boczną przy starszym korpusie z późnobarokową wieżą z 1800 r. umieszczoną od strony zachodniej.