„Reaguj i wspieraj. Rola i zadania nauczyciela religii w okresie wyzwań edukacji związanych z pandemią” – pod takim hasłem miała miejsce narada z przedstawicielami Kościołów i związków wyznaniowych odpowiedzialnych za nauczenie religii z terenu województwa mazowieckiego.
Witając przybyłych 22 listopada gości, bp Piotr Sawczuk wyraził radość z faktu, że to właśnie w Drohiczynie ma miejsce tego typu spotkanie. Podkreślił potrzebę nieustannej refleksji na temat nauczania religii w szkole.
Mazowieckiego kuratora oświaty Aurelię Michałowską reprezentowała Dorota Skrzypek – pierwsza wicekurator. Odczytała list ministra edukacji i nauki Przemysława Czarnka, który wyraził przekonanie o silnej potrzebie wychowywania dzieci i młodzieży w wartościach. Obecna prawna możliwość niewybierania zajęć ani z religii, ani z etyki jest wielkim wychowawczym zaniechaniem. Oba te przedmioty nauczane w szkole wyłącznie na wniosek zainteresowanych rodziców, wymagają instytucjonalnej interwencji w postaci zmiany przepisów, które wykluczałyby obecną możliwość nieuczestniczenia uczniów, choćby w jednym z tych zajęć.
List z wyrazami uznania skierował również wojewoda mazowiecki Konstanty Radziwiłł.
Reklama
Na spotkaniu zaprezentowano dwa wykłady. Pierwszy z nich wygłosiła Magdalena Rupniewska, dyrektor Szkoły Podstawowej nr 92 w Warszawie. Prelegentka podzieliła się swoim doświadczeniem wspierania nauczycieli po powrocie do nauczania stacjonarnego. Jak zauważyła, punktem wyjścia jest odpowiednie zdiagnozowanie potrzeb nauczycieli. Nowa forma nauczania on-line, problemy technicznie, wymagania wirtualnej opieki nad uczniami stawiane przez rodziców, obawa o własne zdrowie, to tylko niektóre wyzwania, jakie przed nauczycielami postawił czas pandemii. Wezwała do zadbania o dobrostan nauczycieli, który przekłada się na jakość nauczania i wychowania dzieci i młodzieży.
Drugie wystąpienie dotyczące sposobów wspierania ucznia zaprezentowała Dorota Rogulska, dyrektor Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Wyszkowie. Zwróciła uwagę na mądre wspieranie ucznia. Wskazała na najważniejsze potrzeby nie tylko ucznia, ale i dorosłego człowieka. Są nimi np.: miłość, akceptacja, bezpieczeństwo, realizacja pasji i zainteresowań. Często rodzice błędnie odpowiadają na potrzeby dzieci. Jednocześnie okazują brak czasu i zainteresowania, co owocuje poczuciem niekochania i samotności. Tymczasem młody człowiek musi mieć wokół siebie mądrych dorosłych, opierać się na zasadach, życiowych drogowskazach. Uczy się on nie tego, co do niego mówią dorośli, ale patrzy na nich, dokładnie ich obserwuje. Na tej podstawie wysuwa wnioski.
Do Drohiczyna przybyli przedstawiciele wydziałów i delegatur Mazowieckiego Kuratorium Oświaty, duchowni Kościoła rzymskokatolickiego, greckokatolickiego, prawosławnego, polskokatolickiego oraz imam Ligi Muzułmańskiej.
Spotkanie tego typu organizowane jest co roku przez Mazowieckiego Kuratora Oświaty. Jego współorganizatorem po raz trzeci był Wydział Katechezy i Szkolnictwa Katolickiego Kurii Diecezjalnej w Drohiczynie.
Dyskryminacja ze względu na wyznanie w miejscu pracy może dotyczyć zarówno przedstawicieli mniejszości religijnych, jak i dominującej większości. Dyskryminacyjne praktyki pojawiają się już na etapie poszukiwania pracy, przeszkadzają w doskonaleniu zawodowym, utrudniają prawo do obchodzenia świąt czy noszenia symboli religijnych. Aby to zmienić, bardziej potrzeba skutecznej edukacji niż modyfikacji polskiego prawa, gdyż zawiera ono liczne gwarancje wolności wyznania - stwierdza raport "Równe traktowanie ze względu na wyznanie w zatrudnieniu" opracowany na zlecenie Rzecznika Praw Obywatelskich przez Instytut Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego.
Nie zawsze zdenerwowanie, złość czy furia są moralnie karygodne. Raczej nie lubimy być pod wpływem nieprzyjemnych emocji. Delektowanie się spokojem jest dalece bardziej miłe. Tęsknimy za błogostanem, który młodzi określają słowem: chillout.
Nie zawsze zdenerwowanie, złość czy furia są moralnie karygodne. Raczej nie lubimy być pod wpływem nieprzyjemnych emocji. Delektowanie się spokojem jest dalece bardziej miłe. Tęsknimy za błogostanem, który młodzi określają słowem: chillout. W czasach napiętych terminarzy czy nadużywania social mediów, które trzymają nas w napięciu, a potem pozostawiają w stanie zbliżonym do stuporu lub depresji, to normalne. Bardzo potrzebujemy „świętego spokoju”. Nie zawsze jednak jest on ideałem ewangelicznym. Jeśli chcę zachować dobrostan, nie mogę odwracać głowy od ludzkiej krzywdy, która dzieje się na moich oczach. Nie wolno mi nie reagować, nawet wzburzeniem, gdy trzeba kogoś ostrzec przed niebezpieczeństwem, obronić przed agresorem czy zaangażować się w schwytanie złoczyńcy. Nie mogę wtedy powiedzieć: „to nie moja sprawa”, „od tego są inni”albo „co mnie to obchodzi”. To tchórzostwo. Tak rozumiany „święty spokój” jest nieprawością albo tolerancją zła. Jak mógłbym przymykać oko, gdyby ktoś popychał bliźniego na drogę upadku. Czy jest godziwe nieodezwanie się przy stole – dla zachowania pozytywnych wibracji – kiedy trzeba bronić ludzkiej i Bożej prawdy? Czy milczenie w sytuacji kpiny z dobra, altruizmu czy świętości jest godne chrześcijanina? Czy kumplowskie poklepywanie po ramieniu w imię „przyjaźni”, kiedy trzeba koledze zwrócić uwagę, upomnieć go lub nawet nim wstrząsnąć, uznamy za cnotę? Nawet kłótnia może być święta! Wszak istnieje święte wzburzenie. Jan Paweł II krzyczał do nas wniebogłosy, upominając się o świętość małżeństwa i rodziny oraz o ewangeliczne wychowanie potomstwa. Współczesna tresura, nakazująca tolerancję wszystkiego, wymaga sprzeciwu, czasem nawet konieczności narażenia się grupom uważającym się za wyrocznię. Jezus powiedział: „Przyszedłem ogień rzucić na ziemię (Łk 12, 49). To też Ewangelia. Myślę, że zdrowej niezgody na niecne postępki, zwłaszcza te wykonywane pod płaszczykiem „zbożnych” czynności czy „szczytnych celów”, uczy nas dzisiaj Mistrz z Nazaretu. Primum: zauważyć ten proces czający się we mnie. Secundum: być krytycznym wobec świata. W dzisiejszej Ewangelii Zbawiciel jest naprawdę zdenerwowany, widząc, co zrobiono z domem Jego Ojca. Nie używa gładkich słów i dyplomatycznych gestów. Zagrożona jest bowiem wielka wartość. Najważniejsza świątynia świata miała za cel ukazanie Oblicza Boga prawdziwego i przygotowanie do objawiania jeszcze wspanialszej świątyni, dosłownej obecności Boga wśród ludzi – Syna Bożego. Na skutek ludzkich kalkulacji stała się ona niemal jaskinią zbójców, po łacinie: spelunca latronum. Dlatego reakcja Syna Bożego musiała być aż tak radykalna. Jezusowy gest mówi: w tym miejscu absolutnie nie o to chodzi! „Świątynia to miejsce składania ofiar miłych Bogu. Pan Jezus złożył swojemu Przedwiecznemu Ojcu ofiarę miłości z samego siebie. Ta Jego miłość, w której wytrwał nawet w godzinie największej udręki, ogarnia nas wszystkich, poprzez kolejne pokolenia i każdego poszczególnie, kto się do Niego przybliża” (o. Jacek Salij). O to chodzi w autentycznym kulcie świątynnym.
Po sześciu miesiącach od wyboru papieża Leona XIV, Radio Watykańskie - Vatican News zaprezentuje film „Leo from Chicago” (Leon z Chicago), dokument przedstawiający historię, rodzinne korzenie, drogę naukową oraz augustiańskie powołanie Roberta Francisa Prevosta w jego ojczystych Stanach Zjednoczonych.
Filmowa opowieść prowadzi widza od dzieciństwa przyszłego papieża w Dolton, poprzez wspomnienia jego braci Louisa i Johna, aż po lata spędzone w szkołach, na uniwersytetach, w wspólnotach zakonnych i parafiach. W dokumencie pojawiają się głosy współbraci, nauczycieli, kolegów ze studiów i przyjaciół.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
