Królowa Jadwiga przekazała paulinom z Częstochowy ikonę namalowaną w XIV wieku we Włoszech na wzór ikon bizantyńskich. Późniejsza legenda przypisywała namalowanie wizerunku św. Łukaszowi Apostołowi na desce stołu, przy którym posiłki spożywała Święta Rodzina.
Obraz koronował w 1717 r. późniejszy biskup przemyski Jan Krzysztof Szembek. Kiedy w mieście Brzozowie „pojawiło się morowe powietrze” nakazał wznosić modlitwy do Matki Bożej Częstochowskiej.
Bardzo mocne więzi z Jasną Górą posiadał klasztor Ojców Paulinów w Starej Wsi, dokąd zakonnicy już w XVIII wieku sprowadzili kopię obrazu Matki Bożej Częstochowskiej; stąd też wyruszały pielgrzymki szlachty ziemi sanockiej np. starosty Bukowskiego na Jasną Górę z błogosławieństwem biskupa przemyskiego Aleksandra Fredry. Warto wspomnieć, że pierwsi paulini przybyli tu już w 1728 r. i przejęli kościół pod wezwaniem Zaśnięcia Matki Boskiej. Jedna z najstarszych datowanych w Polsce kopii obrazu jasnogórskiego wykonana w 1613 r. znajduje się w Muzeum Jezuitów w Starej Wsi. Obraz stanowi stosunkowo wierne powtórzenie obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej zarówno jeśli chodzi o proporcje, układ ciała i szat postaci, a także rysy twarzy, z bliznami na policzku Maryi. Kopia obrazu Matki Bożej została namalowana na zamówienie paulinów przez krakowskiego malarza Franciszka Śmiadeckiego. Był niezwykłym artystą, wydał nawet broszurę Vanitas vanitatum, w której krytykował wady krakowskiego mieszczaństwa i wzywał do pracowitości i trzeźwości. „A na niesprawiedliwość, obmowy sąsiadów i gwałty jedynym remedium jest Biblia” – pisał Franciszek Śmiadecki. Później wyjechał do Anglii, gdzie znajdując uznanie współpracował z tutejszymi malarzami.
W wielu innych kościołach Podkarpacia znajdują się zabytkowe obrazy przedstawiające kopie wizerunku Matki Bożej Jasnogórskiej, wieszane dla tych, którzy nie mogli z rozmaitych przyczyn osobiście przybyć do Częstochowy. Jedna z nich zawisła w kaplicy Drohojowskich w archikatedrze przemyskiej. Była ona umieszczona w ołtarzu bocznym, uprzywilejowanym przez papieża na prośbę biskupa przemyskiego Achacego Grochowskiego. Następnie obraz ten przeniesiony został do kaplicy Najświętszego Sakramentu, czyli wspomnianej kaplicy Drohojowskich. Kościół dominikanów w Wielkich Oczach mieści w sobie niezwykle cenny zabytek – jest to obraz Madonny, kopia swobodna Matki Bożej Częstochowskiej z XVII wieku, namalowany przez wspomnianego krakowskiego malarza Franciszka Śmiadeckiego, mieszczanina krakowskiego z XVII stulecia, starszego cechu malarzy, autora wiersza: Sługa albo uczeń, co powinien panu swemu w rzemiośle. W XVIII stuleciu specjalna komisja biskupia w Przemyślu uznała obraz za cudowny; koronowany on został w 1997 r. przez Jana Pawła II.
Płock, 22 lutego 1931 r. Pan Jezus objawia się s. Faustynie i prosi ją o namalowanie obrazu z Jego wizerunkiem, podaje konkretne wskazówki. W Dzienniczku apostołka Bożego Miłosierdzia pisała: Wieczorem, kiedy byłam w celi ujrzałam Pana Jezusa ubranego w szacie białej. Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa, a druga dotykała szaty na piersiach. Z uchylenia szaty na piersiach wychodziły dwa wielkie promienie, jeden czerwony, a drugi blady. (...) Po chwili powiedział mi Jezus: „Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem: Jezu, ufam Tobie. Pragnę, aby ten obraz czczono najpierw w kaplicy waszej i na całym świecie” (Dz. 47). – Faustyna nie była w stanie namalować obrazu, nie miała takich zdolności – wyjaśnia s. Aurelia Brzoskiewicz, przełożona wrocławskiej wspólnoty Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. – Na jej drodze Pan Jezus postawił jednak bł. ks. Michała Sopoćko, który poprosił o wykonanie dzieła wileńskiego malarza Eugeniusza Kazimirowskiego. Obraz powstał, jednak nigdy nie był czczony przez siostry. Kilka lat później, w 1943 r. do matki Ireny Krzyżanowskiej przyszedł malarz Adolf Hyła, który chciał namalować obraz jako wotum wdzięczności za ocalenie rodziny w czasie wojny. Matka Irena skontaktowała się z o. Józefem Andraszem – krakowskim spowiednikiem s. Faustyny – i zezwoliła na powstanie dzieła. Obraz jednak nie pasował do wymiarów bocznego ołtarza kościoła w Łagiewnikach, siostra poprosiła więc o namalowanie drugiego. Ten wizerunek Pana Jezusa jest dziś najbardziej znany na całym świecie. A jak potoczyły się losy pierwszego dzieła Adolfa Hyły? Po zakończeniu wojny siostry przyjechały do Wrocławia, a pierwszą przełożoną wspólnoty została matka Irena, która... przywiozła obraz do stolicy Dolnego Śląska. Dziś wisi on w kaplicy domu sióstr przy pl. Grunwaldzkim 3A. Nieco różni się od wizerunku Jezusa Miłosiernego, który znamy. Pan Jezus idzie po łące, nie wchodzi zaś do Wieczernika, jak jest to przedstawione na drugim obrazie Hyły. Inny jest również układ promieni oraz wyciągnięta do błogosławieństwa ręka Jezusa znajduje się na innej wysokości.
- Niosą więźniom wyzwolenie, wyzwolenie ducha. Niosą więźniom nadzieję na zwycięstwo Chrystusa w ich sercach. Niosą wszystkim uzależnionym konkretną pomoc, by poczuli na nowo smak wolności – mówił abp Marek Jędraszewski podczas Mszy św. w kościele Przenajświętszej Trójcy przy ul. Łanowej w Krakowie z okazji 25-lecia domu zakonnego w Płaszowie i 340. rocznicy przybycia pierwszych trynitarzy do Polski.
Wszystkich gości, na czele z abp. Markiem Jędraszewskim, przywitał o. Rafał Piecha OSsT. Zaznaczył, że uroczysta Eucharystia jest dziękczynieniem za 25 lat działalności duszpasterskiej trynitarzy w Płaszowie i Archidiecezji Krakowskiej oraz 340 lat obecności na terenie Rzeczypospolitej.
Trzy jednostki pływające są zacumowane wzdłuż rzeki Guajará w Brazylii i oferują pomoc medyczną tym, którzy jej najbardziej potrzebują. Inicjatywa powstała z inspiracji tematem zintegrowanej ekologii papieża Franciszka i przez niego statki były ofiarowane. Przemierzają Amazonkę, docierając do społeczności rdzennych nawet w głębi lasu deszczowego. Dla Vatican News, na marginesie szczytu klimatycznego COP30 w Belém, swoje świadectwo złożył Felipe – lekarz wolontariusz.
Ludzie ustawiają się w kolejce, aby wejść na pokład statku-szpitala San Giovanni XXIII (Święty Jan XXIII). Nie jest to zwykła jednostka przewożąca pasażerów na pobliskie wyspy; to statek-szpital, który przemierza Amazonkę aż do najbardziej odległych zakątków lasu deszczowego – „płuc świata” – miejsc dostępnych wyłącznie drogą wodną, by nieść pomoc medyczną tam, gdzie nie ma ani szpitali, ani przychodni.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
