Dom Pomocy Społecznej Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi, prowadzony jest w Wałbrzychu od 1946 r. Przed wojną w budynku Domu Opieki znajdował się niemiecki dom starców. Początkowo w domu zamieszkiwało ok. 60 pensjonariuszy, głównie przesiedleńców z okolic Lwowa. Na przestrzeni lat zmieniały się nazwy domu, choć zawsze służył on opiece nad chorymi i potrzebującymi. W ciągu ponad 70-letniej historii dom nieustannie prowadzony jest przez siostry zakonne, które opiekują się swoimi chorymi. Mieszkańcy domu, to starsi, schorowani ludzie, którzy wymagają całodobowej opieki i troski. Bywa tak, że niektórzy z nich nie mają już nikogo z rodziny, kto mógłby ich odwiedzić. Jedyną rodziną dla takich osób są inni chorzy, a także siostry, które spalają się w swojej codziennej posłudze dla mieszkańców domu.

Siostry dbają o to, aby chorym niczego nie brakowało. Aby nikt nie był głodny, by nikomu nie brakowało otuchy. Zajmują się sprawami gospodarczymi, a także leczniczymi. Również opieka duszpasterska jest czymś powszednim. Księża z parafii św. Józefa Oblubieńca NMP na wałbrzyskim Sobięcinie codziennie sprawują poranną Eucharystię w Domu Opieki. Otaczają chorych posługą sakramentalną, a także od niedawna prowadzą dla nich specjalne, comiesięczne konferencje, założywszy wspólnotę Rycerstwa Niepokalanej.

Wspomniana wspólnota została założona w 1917 r. z inicjatywy św. ojca Maksymiliana Kolbego. Głównym zadaniem wspólnoty, która z czasem przekształciła się w organizację, jest szerzenie Królestwa Chrystusowego pod opieką i za pośrednictwem Niepokalanej Matki Kościoła. Członkowie wspólnoty każdego dnia oddają się pod opiekę Niepokalanej Matki, a także noszą cudowny medalik z Jej wizerunkiem. Taką maryjną wspólnotę założył w Domu Opieki na Sobięcinie wikariusz parafii ks. Sebastian Tomaszewski, który najczęściej odwiedza chorych. Głównym celem założenia tej wspólnoty wśród chorych pensjonariuszy była troska o ich duchowość, a także chęć skupienia na nich większej uwagi. Jest to dla nich znak, że Kościół jako wspólnota nigdy o nich nie zapomina. Nawet wtedy, gdy oni sami nie są już o siłach, aby do niego dojść, Kościół sam przychodzi do nich poprzez posługę sakramentalną, codzienną Eucharystię, a także nowo powstałą wspólnotę.

Spotkania członków Rycerstwa Niepokalanej w Domu Opieki odbywają się raz w miesiącu. Prowadzi je wspomniany wikariusz parafii – ks. Sebastian Tomaszewski. – Cieszę się, że udało mi się założyć tę wspólnotę w Domu Opieki. Ci ludzie potrzebują takiego duchowego zainteresowania i pogłębiania swojej wiedzy religijnej. Cieszę się również z tego, że siostry posługujące w Domu Opieki są wdzięczne za działanie duszpasterskie wśród chorych, którymi się opiekują. W ramach wdzięczności pomagają nam księżom w parafii, chociażby przy tworzeniu scholi parafialnej czy w przygotowaniu młodzieży do przyjęcia sakramentu bierzmowania – wspomina ks. Sebastian.

***

„O Maryjo, bez grzechu pierworodnego poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy i za wszystkimi, którzy się do Ciebie nie uciekają a zwłaszcza za nieprzyjaciółmi Kościoła Świętego” – codzienna modlitwa członków Rycerstwa Niepokalanej.