Apelujemy też do wszystkich sił krajowych i międzynarodowych o połączenie wysiłków, by – jak tylko będzie możliwe – uwolnić okupowane terytoria. Niech wywrą konieczny wpływ celem zapewnienia ochrony, by chrześcijanie i inni Irakijczycy powrócili do swych domów, mogąc tam żyć bezpiecznie i godnie”. Zebrani w stolicy Iraku biskupi wyrazili też ubolewanie nad tym, co dzieje się obecnie w Syrii, i solidarność z jej mieszkańcami.

Synod chaldejski nawiązał ponadto do przypadającego w tym roku stulecia ludobójstwa wyznawców Chrystusa w państwie tureckim. Warto pamiętać, że dotknęło ono nie tylko Ormian, ale też chrześcijan chaldejskich i syryjskich. Zebrani w Bagdadzie biskupi ustalili, że ofiary tego ludobójstwa będzie się odtąd upamiętniać w piątek Oktawy Wielkanocy. W obrządku chaldejskim był to dotychczas „Piątek wyznawców” ku czci chrześcijan prześladowanych w pierwszych wiekach przez Persów. Obecnie otrzyma nazwę „Piątku męczenników i wyznawców wiary”. W tym roku obchodzić się go będzie 10 kwietnia.

Kościół chaldejski, należący do wschodniosyryjskiej tradycji liturgicznej, jest największą wspólnotą chrześcijańską w Iraku, choć od 10 lat liczba jego wyznawców w tym kraju maleje w związku z toczącą się tam wojną i narastającym fundamentalizmem islamskim. Jest katolickim „odgałęzieniem” dawnego Kościoła nestoriańskiego, od połowy XIX w. znanego jako Asyryjski Kościół Wschodu. Nestorianizm wywodzi swą nazwę od patriarchy Konstantynopola w V w. – Nestoriusza, który głosił pogląd o podwójnym bycie Chrystusa: boskim i ludzkim, i w związku z tym podważał również tytuł Maryi jako Matki Bożej. Doprowadziło to do pierwszego wielkiego rozłamu w chrześcijaństwie.

Nestorianie, których głównym siedliskiem był dzisiejszy Iran, należeli w starożytności do najgorliwszych misjonarzy – to oni, wykorzystując swe położenie geograficzne, nieśli wiarę Chrystusową daleko na wschód: do Chin, Tybetu, na rozległe ziemi Azji Środkowej. Ale dość szybko ulegli podbojowi przez islam.

Już w 1289 część nestorian zaczęła szukać jedności z Rzymem, ale pomyślniejsze próby przypadają na połowę XVI stulecia. W 1553 Juliusz III mianował pierwszego patriarchę Szymona VIII, który jednak dwa lata później zginął z rąk muzułmanów i sprawa na pewien czas przycichła. Przez co najmniej trzy stulecia toczyły się ostre spory, a nawet walki między zwolennikami a przeciwnikami unii z Rzymem. Od 1830 zwierzchnicy tego Kościoła, uznającego zwierzchnictwo papieża, noszą tytuł patriarchy chaldejskiego Babilonu z siedzibą najpierw w Mosulu, a od 1950 w Bagdadzie. Od 31 stycznia 2013 r. stanowisko to piastuje niespełna 65-letni obecnie Louis Raphael I Sako.

Liczbę wiernych chaldejskich ocenia się na nieco ponad 350 tys., głównie w Iraku, ale także na emigracji w innych krajach Bliskiego Wschodu oraz w Ameryce i Europie Zachodniej. Jest to jedyny wschodni Kościół katolicki, który ma więcej wyznawców niż Kościół, z którego się wywodzi. Asyryjski Kościół Wschodu liczy bowiem zaledwie 170 tys. wiernych, głównie w diasporze.