„Różaniec jest moją ulubioną modlitwą” – te słowa św. Jana Pawła II stały się dla mnie inspiracją do podjęcia decyzji o codziennym odmawianiu modlitwy różańcowej. Okazją do tego stał się fakt podarowania mi w latach 80. ubiegłego stulecia przez przyjaciół powracających ze spotkania z Ojcem Świętym Janem Pawłem II jednego z różańców, które otrzymali. Podarowany różaniec poprzez codzienne używanie uległ już zużyciu. Mam jednak inne różańce ofiarowane przez Jana Pawła II. Mam także różaniec, na którym modlił się mój śp. brat ks. Mirosław Drozdek SAC – kustosz sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach w Zakopanem. Obecnie na nim się modlę, jest dla mnie swego rodzaju relikwią.
Reklama
Podczas codziennej modlitwy podejmuję określone intencje. Również codziennie odmawiam dodatkowo po jednej cząstce Różańca w intencji misyjnej, za Ojczyznę i w intencji duchowej adopcji dziecka poczętego. Kiedy mam świadomość, że rano lub w ciągu dnia czekają mnie obowiązki, wstaję godzinę wcześniej, by mieć czas na modlitwę różańcową, która dodaje mi sił i ducha na cały dzień. Również codzienne odmawianie Koronki do Bożego Miłosierdzia oraz łączność z Jasną Górą poprzez Telewizję Trwam podczas Apelu Jasnogórskiego stały się dla mnie obowiązkiem. Jedynym tygodnikiem, który staram się czytać niemal w całości, jest „Niedziela”, którą następnie przekazuję znajomym do dalszego czytania.
Serdecznie zachęcam wszystkich, którym leżą na sercu pokój na świecie i dobro naszej Ojczyzny, do codziennego odmawiania Różańca, o co prosiła Matka Boża w objawieniach fatimskich, zapewniając, że ta modlitwa zmieni świat, a na koniec zwycięży Jej Niepokalane Serce.
List o Różańcu: „Rosarium Virginis Mariae” dał nam Jan Paweł II, który z ogromną miłością do Maryi odmawiał Różaniec. Ojciec Święty wskazał na nowo na Różaniec i powiedział do świata, że trzeba iść przez czas do wieczności nie inaczej, ale z wiarą i pokorną modlitwą.
Idziemy więc i my ze św. Janem Pawłem II ku wypełnianiu się czasów z różańcem w ręku. Idzie więc papież z rodu Polaków z różańcem w ręku, by walczyć o Bożą sprawę. Idzie naprzeciwko świata o tendencjach ateistycznych, choć zabarwionych humanizmem. To jednak żaden humanizm. Kto strzela w stronę Boga, kule odbijają się od Jego płaszcza i trafiają w tego, kto strzela. Człowiek ginie, gdy Bóg nie jest w jego życiu na pierwszym miejscu, gdy nie jest w centrum jego życia – nie jest dla niego wszystkim. Ojciec Święty głosi nam cudowny traktat o Różańcu.
Różaniec to dziwna modlitwa. Jest to modlitwa pokory. Ale tej pokory istotnej. A „istotna pokora” to przeciwstawienie się pysze istotnej, czyli duchowi buntu przeciwko Bogu. Różaniec uczy nas pokory wobec Boga, czyli wiary, pokłonu wobec Tego, który jest i który jedynie jest. Trzymam więc w ręku paciorki różańca. Takie one
małe, ale przypominają mi te kamyki młodego Dawida, z którymi wyszedł naprzeciw uzbrojonego po zęby
Goliata, by walczyć w imię Boże. W imię Boże, posługując się tylko kamykiem i procą, zwyciężył olbrzyma.
Z różańcem w dłoni, ściskając jego małe paciorki, a nawet nosząc go tylko przy sobie, stajemy na właściwym miejscu. Stawać bowiem w pokorze przed Bogiem, to stawać na właściwym miejscu.
Podczas pozdrowień kierowanych przez Papieża do pielgrzymów z różnych krajw, zgromadzonych na Placu Świętego Piotra podczas audiencji generalnej Leon XIV podkreślił religijną wartość szopki oraz zachęcił, by znaleźć czas na przygotowanie się do oczekiwania na Jezusa, bez popadania w gorączkowy aktywizm przygotowań.
Czeka nas święto, które trzeba przygotować: Boże Narodzenie. Jednak dając się porwać gorączce przygotowań, ryzykujemy, że 25 grudnia straci swoje najgłębsze znaczenie, aż do rozczarowania i zaciemnienia przyjęcia Jezusa, „skarbu naszego życia” – przestrzegał Papież. Leon XIV w pozdrowieniach skierowanych do pielgrzymów mówiących różnymi językami ostrzegł przed powierzchowną interpretacją przyjścia Pana.
Po prawie 14 latach wojny chrześcijaństwo w Syrii przetrwało, ale jest dramatycznie osłabione. Nowy raport organizacji L’Œuvre d’Orient, cytowany przez portal Zenit, pokazuje skalę kryzysu: w ciągu 14 lat liczba chrześcijan spadła o 84 procent. To jeden z najszybszych demograficznych upadków wspólnoty religijnej na świecie.
„Istniejemy. Nie chcemy umrzeć i zostać zapomniani” – mówi Elias, młody student medycyny z Damaszku. Jego słowa streszczają lęk tysięcy syryjskich chrześcijan. Wielu z nich nie czuje się już u siebie. „Nie rozumiemy, dlaczego nie jesteśmy akceptowani, skoro chrześcijanie zawsze starali się kochać wszystkich” – dodaje Firas z tej samej parafii w Damaszku.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
