Na rynku księgarskim pojawiła się praca pt. „Niezłomni w epoce fałszywych proroków. Środowisko «Tygodnika Warszawskiego» (1945-1948)”, autorstwa szczecińskich historyków – Tomasza Sikorskiego i Marcina Kuleszy. Książka została wydana w 65. rocznicę zamknięcia przez władze komunistyczne „Tygodnika Warszawskiego” nakładem wydawnictwa Tadeusza Majcherka – Von Borowiecky. Praca, będąca wyborem publicystyki zapomnianego już dziś tygodnika, liczy ponad tysiąc stron.

Pierwszy numer „Tygodnika Warszawskiego” – pisma zajmującego wśród powojennych pism społeczno-katolickich w kraju stanowisko najbardziej bezkompromisowe wobec nowych porządków władzy z nadania Stalina – ukazał się 11 listopada 1945 r. Tygodnik stał się bardzo ważnym forum dyskusji ówczesnej inteligencji katolickiej (także nad sprawami społeczno-gospodarczymi). Krytykował założenia marksizmu i ateistycznej ideologii tzw. materializmu historycznego, domagał się obecności w życiu publicznym katolickiej nauki społecznej. W centrum jego zainteresowania znajdowała się także młodzież. „Tygodnik Warszawski” wydawany był przez Katolickie Towarzystwo Wydawnicze „Rodzina Polska”, którego inicjatorem był ks. prał. Zygmunt Choromański, ówczesny kanclerz Kurii Metropolitalnej w Warszawie, późniejszy biskup i sekretarz generalny Episkopatu Polski.

Redaktorami i współpracownikami „Tygodnika Warszawskiego” były osoby wywodzące się z obozu narodowego, chadeckiego Stronnictwa Pracy i konspiracyjnej organizacji katolickiej „Unia”. Redaktorem naczelnym był ks. Zygmunt Kaczyński. Wśród autorów publikujących na łamach tygodnika byli wybitni intelektualiści, m.in. bp Stefan Wyszyński – późniejszy prymas Polski, Stefan Kisielewski, Feliks Koneczny, Wiesław Chrzanowski. Do „Tygodnika Warszawskiego” pisywali publicyści „Tygodnika Powszechnego” czy PAX-owskiego „Dziś i Jutro”, a autorzy „Tygodnika Warszawskiego” zamieszczali swe teksty również w wymienionych czasopismach. Sytuacja zmieniła się po wyborach w 1947 r. Środowisko „Tygodnika Powszechnego” poszło wówczas drogą „minimalizmu społecznego” – ograniczenia obecności katolicyzmu wyłącznie do sfery duchowej i kulturowej, rezygnując z jego obecności w przestrzeni publicznej, natomiast „Dziś i Jutro” w pełni zaakceptowało jego nową władzę.

„Tygodnik Warszawski” stał się obiektem represji; władze podjęły kampanię oszczerstw przeciwko jego środowisku, a następnie w 1948 r. zamknęły go. Uwięzieni przedstawiciele środowiska „niezłomnych” otrzymali wieloletnie wyroki, m.in. Józef Kwasiborski, Jerzy Braun, Jan Hoppe – dożywocie. Dwóch członków redakcji zostało zamordowanych w więzieniach: ks. Zygmunt Kaczyński i Antoni Antczak.

Książka, którą patronatem medialnym objęła m.in. „Niedziela”, to opowieść o ideałach i postawach niezłomnych bohaterów, powierników społecznego posłania Kościoła, którego przyszło im bronić w epoce fałszywych proroków. (s.b.)

Tomasz Sikorski, Marcin Kulesza, „Niezłomni w epoce fałszywych proroków. Środowisko «Tygodnika Warszawskiego» (1945-1948)”, Wydawnictwo Von Borowiecky, Warszawa 2013.