Czy USA są już krajem postchrześcijańskim? Jeszcze nie, ale nieustannie przybywa osób, które mimo że określają się jako chrześcijanie, to ani nie modlą się, ani nie czytają Pisma Świętego, nie mówiąc już o chodzeniu na nabożeństwa do kościoła. Są chrześcijanami tylko z nazwy.
Dokładnie pokazało to opublikowane niedawno studium Barna Group, oparte na ponad 40 tys. wywiadów przeprowadzonych wśród Amerykanów. Według tych badań, ponad 70 proc. obywateli USA przyznaje się do chrześcijaństwa. Ta liczba mogłaby cieszyć, gdyby nie dalsze, głębsze badania. Socjologowie, w oparciu o 15 wskaźników, wyznaczyli tzw. skalę postchrześcijaństwa. W zależności od liczby negatywnych odpowiedzi na postawione pytania grupuje się konkretnego uczestnika badania do grupy mniej lub bardziej postchrześcijańskiej. 63 proc. respondentów z grupy określającej się jako chrześcijanie trafiło do grupy o niskim „wskaźniku postchrześcijaństwa”. 28 proc. badanych trafiło do grupy „umiarkowanie postchrześcijańskiej”, a 9 proc. zakwalifikowano do zbiorowości najsilniej dotkniętych tym syndromem.
Wśród tych 15 wskaźników, które, zdaniem socjologów, pozwalają mierzyć ten fenomen, znalazły się m.in.: modlitwa, lektura Biblii i uczestnictwo w praktykach religijnych. 18 proc. chrześcijan przyznało, że w ostatnim roku w ogóle się nie modliło. Ponad połowa nie sięgnęła po Pismo Święte w ostatnim tygodniu. 13 proc. wcale nie uważa, że wiara jest czymś bardzo ważnym w ich życiu, a niemal dokładnie co 3. badany przyznał, że nie był w ostatnim roku w kościele.
Badania pokazały także, że wskaźnik postchrześcijaństwa rośnie wraz z kolejną generacją. Najmniejszy jest wśród ludzi starszych. Wśród najmłodszych Amerykanów wynosi on aż 48 proc.
Raz w życiu się uśmiechnął, kiedy zobaczył kradzież glinianego garnka. Powiedzieć miał wówczas: „Garstka prochu kradnie inną garstkę prochu”… Ks. Stanisław Pasierb w tomiku wierszy „Rzeczy ostatnie i inne wiersze” pisał pięknie o odczuciach Łazarza: „(...) warto było, ale po to tylko, żeby się dowiedzieć, że On (Chrystus) zanim mnie wskrzesił, płakał ponieważ umarłem...”.
Kiedy Caravaggio, niezrównany mistrz światłocienia, namalował dla bogatego włoskiego kupca, w kościele w Messynie, „Wskrzeszenie Łazarza” obraz nie spotkał się z aprobatą widzów. Porywczy z natury, pełen kontrastów artysta, na oczach zdumionych wiernych pociął malowidło brzytwą, czym wprawił w konsternację nie tylko swego mecenasa, ale i mieszkańców Messyny.
Podziel się cytatem
Wkrótce w 1609 r., w kościele Służebników Chorych artysta ponownie podjął temat. Martwy, wyciągnięty z grobu Łazarz leży w strumieniu charakterystycznego dla twórczości malarza światła. Pełna patosu scena zyskuje dzięki umiejętnemu zastosowaniu kontrastu światła i cienia. Wśród widzów tej niezwykłej sceny znajduje się także… sam artysta. Wedle Ewangelii św. Jana, z której znamy opis tego wydarzenia, śmierć Łazarza z Betanii wstrząsnęła jego siostrami Martą i Marią. Czasem zdarza się tak (a wszyscy jakoś podświadomie boimy się takiej sytuacji), że kiedy akurat jesteśmy daleko od rodzinnego domu, umiera człowiek nam bliski.
To w sercu przechowuje się prawdziwy skarb, a nie w ziemskich sejfach, nie w wielkich inwestycjach finansowych, które dziś jak nigdy dotąd są szalone i niesprawiedliwie skoncentrowane, ubóstwiane za krwawą cenę milionów ludzkich istnień i zniszczenia Bożego stworzenia – wskazał Leon XIV w katechezie podczas środowej audiencji generalnej.
Prawdziwą przystanią dla serca nie jest posiadanie dóbr tego świata, lecz osiągnięcie tego, co może je napełnić całkowicie - Boga, który jest Miłością - wskazał Leon XIV 17 grudnia podczas audiencji generalnej. Papież Dodał, że ten skarb można odnaleźć jedynie miłując braci i siostry, których spotykamy na swej drodze.
Podczas rekolekcji przed swoim ingresem do katedry na Wawelu, kard. Grzegorz Ryś wskazał na postawę kapłana, który powinien być „dla ludzi”. Podkreślił także, że milczenie jest lekarstwem na niewiarę. - To bardzo piękna podpowiedź, by tak jak dbamy o liturgię, zadbać o milczenie, które jest lekiem na niewiarę – mówił metropolita krakowski-nominat.
Na początku metropolita krakowski-nominat nawiązał do oryginalnego zapisu rodowodu Jezusa z Ewangelii św. Mateusza. – Pierwszą księgą jaką Bóg pisze, jaką Bóg się posługuje, pierwszą księgą jest zawsze człowiek – mówił, przywołując przykład dziecka, które dostaje pierwszą lekcję od swoich rodziców. – Bóg przemawia do dziecka najpierw przez osoby rodziców, a potem dopiero przez wszystkie książki, jakie będzie miało czas czytać w życiu. Rekolekcje są pewnie po to, żebyśmy byli czytelni, żeby ludzie mogli nas czytać – zauważył.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
