Powojenne losy Polaków w wielu przypadkach związane są z koniecznością pozostania poza granicami Ojczyzny i odnajdywania swojego miejsca w nowej, odmiennej kulturze. Wśród wielu krajów europejskich, w których emigranci polscy odnaleźli właściwe dla siebie miejsce, znalazła się także Szwecja, która po II wojnie światowej przyjęła na rekonwalescencję wielu więźniów niemieckich, faszystowskich obozów koncentracyjnych. Wśród nich byli także duchowni, którzy po powrocie do zdrowia rozpoczęli działalność duszpasterską wśród polskich kombatantów. Na fundamencie tej trudnej, sumiennej i ofiarnej pracy, dzięki pomocy ówczesnego ordynariusza nowo powstałej diecezji sztokholmskiej bp. Johannesa Erika Müllera oraz przy wsparciu i protekcji bp. Józefa Gawliny z Rzymu, powołano 4 lutego 1953 r. Polską Misję Katolicką w Szwecji z siedzibą w Malmö. Jej utworzenie miało na celu usprawnienie opieki duszpasterskiej nad polskimi katolikami w Szwecji, których liczba w kolejnych latach po 1950 r. sukcesywnie wzrastała.

W początkowej fazie działalności trzon pracy duszpasterskiej stanowiło 4 kapelanów II Korpusu WP, wśród których wyróżniającą się postacią był ks. Czesław Chmielewski (późniejszy wieloletni rektor PMK w Szwecji) i jego towarzysze obozowej niedoli ze Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Szwecji, a także ks. Herman Burczyk SDB i jego świeccy współpracownicy w Sztokholmie. W 1967 r. powołano oddział PMK w Sztokholmie prowadzony przez ks. Jana Buczkowskiego SDB, a w 1982 r. - kolejny silny punkt polskiego duszpasterstwa w Göteborgu, obejmujący posługą Polaków zamieszkujących Västkusten (Wybrzeże Zachodnie). Tak więc w trzech miejscach (Malmö, Sztokholm i Göteborg) promieniujących polską duchowością na inne punkty pracy duszpasterskiej wspierano samotnych i chorych tęskniących za Polską, prowadzono katechezę, głoszono kazania i homilie, nawiązując do polskiej historii, chrzczono niemowlęta z polskich rodzin, podejmowano wspólne inicjatywy w celu umocnienia Kościoła lokalnego, wspierano działania antykomunistyczne w Polsce, zwłaszcza wydarzenia w Poznaniu 1956 r. oraz NSZZ „Solidarność” w latach 80. ubiegłego wieku.

Obecnie, w 60. rocznicę utworzenia Polskiej Misji Katolickiej w Szwecji, mimo upływu czasu i zmian geopolitycznych, kulturowych i społecznych w Europie i Szwecji, instytucja ta realizuje z powodzeniem swoje zadania duszpasterskie, zapewniając opiekę duchową polskim katolikom w Szwecji w różnych miejscach ich pobytu (według statystyk, w Szwecji przebywa obecnie 73 tys. osób urodzonych w Polsce), będąc integralną częścią wspólnoty Kościoła katolickiego w tym kraju.

Tak długi okres działalności zobowiązuje, należy więc z tej okazji - zarówno rektorom PMK w Szwecji: ks. Marianowi Chojnackiemu SDB (Sztokholm), o. Sebastianowi Stasiakowi OMI (Malmö), o. Adamowi Piaseckiemu OFMCap (Angered-Göteborg), duszpasterzom polonijnym, polskim kapłanom i siostrom zakonnym, jak i wszystkim zaangażowanym w działalność PMK, Polakom rozumiejącym potrzebę i sens funkcjonowania takiej instytucji oraz katolikom innych narodowości i szwedzkim protestantom życzliwie wspierającym polskie duszpasterstwo, a także wszystkim osobom dostrzegającym jego wartość, rolę i znaczenie nie tylko dla Polaków, ale także dla Kościoła katolickiego w Szwecji - życzyć Bożego błogosławieństwa i opieki Częstochowskiej Królowej Polski, której wizerunek jest obecny w głównych punktach duszpasterskich PMK w Szwecji.