W dotychczasowych odcinkach omawiałam elewację kaplicy, teraz czas na opis wnętrza kaplicy Najświętszej Maryi Panny.
"Stanęła więc kaplica Najświętszej Maryi Panny gotowa w ścianach swoich i ozdobach w 1610 r. Wewnętrzne jej urządzenie nastąpiło częściowo z ofiar. Zamówiono w Poznaniu srebrną sukienkę do istniejącego w ołtarzu obrazu Najświętszej Maryi Panny i w grudniu 1613 r. przywieziono od złotnika Curiciusza" - podaje w swej Kronice ks. Chodyński.
O pierwotnym ołtarzu brak jest szczegółowych danych historycznych. Wiadomo, że jego mensę (płytę kamienną stanowiącą wierzch ołtarza) zrujnowali Szwedzi w 1655 r., poszukując skarbów. Szwedzi burzyli nie tylko ołtarze, ale i grobowce. Wówczas też spalili miasto.
Ołtarz ponownie uległ zniszczeniu przez Szwedów w 1657 r. W 1666 r. został naprawiony i poświęcony przez biskupa pomocniczego Stanisława Domaniewskiego. Więcej materiału historycznego o późniejszym ołtarzu dostarcza relacja spisana dla bp. Felicjana Konstantego Szaniawskiego w 1718 r. Wg zapisu ołtarz był drewniany z czterema kolumnami, po bokach znajdowały się rzeźby, także drewniane, przedstawiające króla Dawida i arcykapłana Aarona. Cały ołtarz był złocony, mensa murowana, a do ołtarza wiodły dwa kamienne stopnie. Fundatorem ołtarza był ks. kan. Łukasz Przewłocki (+1681 r.). W ołtarzu znajdował się dawniejszy obraz malowany na płótnie, przedstawiający Matkę Bożą z Dzieciątkiem Jezus. Obraz okrywała srebrna sukienka oraz złote korony z drogimi kamieniami. Odsłaniany był tylko w niedziele i święta, zasłoną natomiast był obraz przedstawiający św. Annę.
Gdy w 1891 r. rozpoczęto przebudowę kaplicy i remont całej katedry, w kaplicy Najświętszej Maryi Panny zmieniono ołtarz. Wykonano go z marmuru, umieszczając dawny obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus. Z obrazu zdjęto zasłonę - obraz św. Anny. Marmurowy ołtarz wykonywał rzeźbiarz krakowski Kazimierz Chodziński wg projektu budowniczego krakowskiego Sławomira Odrzywolskiego. Ołtarz wykonano i ustawiono w 1900 r.

cdn.